Σεούλ

(Κιονγκσόνγκ). Πόλη (9.645.932 κάτ.), πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Κορέας και της ομώνυμης επαρχίας (605 τ. χλμ.) που εκτείνεται γύρω από την πόλη και περιλαμβάνει τα άμεσα περίχωρα με τα προάστια και τα αστικά κέντρα που εξαρτιούνται οικονομικά από αυτή. Βρίσκεται επί του ποταμού Χαν, που εκβάλλει στην Κίτρινη θάλασσα, στους πρόποδες του όρους Πεουκάν και στη συμβολή των κυριότερων σιδηροδρομικών γραμμών της Κορέας, που προέρχονται από την Ιντσόν, το επίνειό της στην Κίτρινη Θάλασσα από το οποίο απέχει 30 χλμ. περίπου, από τη Μογκπό και την Μπουσάν, έως τα νότια άκρα της χερσονήσου, από την Πυονγκγιάνγκ και τη Σονγκτζίν (Κιμσαέκ). Οι τελευταίες δύο όμως χωρίζονται από τα σύνορα στον 38o παράλληλο, που διαιρεί την κορεατική χερσόνησο σε δύο κράτη. Η Σ. εμφανίστηκε στην ιστορία της χώρας όταν ο Λι Σουνγκ Κε, που το 1392 είχε ανατρέψει τη δυναστεία Κοργιό, την επέλεξε ως πρωτεύουσά του το 1393 σε αντικατάσταση της Καεσόνγκ. Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν κατασκευάστηκε ένα επιβλητικό τείχος, στο oποίο ανοίγονταν οχτώ μεγάλες πύλες -σήμερα διατηρούνται τρεις- στην καθεμιά από τις οποίες υπήρχε μια μεγαλοπρεπής παγόδα. Η πόλη γνώρισε μακρά περίοδο ειρήνης και ευημερίας, που διακόπηκε δυο περίπου αιώνες αργότερα από ιαπωνικές και μαντζουριανές εισβολές, που διαδέχτηκαν η μια την άλλη το 1592, το 1627 και το 1636. Από το 1910 έως το 1945 η Σ. βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο των Ιαπώνων, που την ονόμασαν Κεϊτζό, και εκείνη ακριβώς την περίοδο η πόλη μετατράπηκε σε μεγάλο σύγχρονο βιομηχανικό κέντρο: απλώθηκε πολύ γρήγορα έξω από τα τείχη και πολυάριθμα βιομηχανικά συγκροτήματα ιδρύθηκαν, ιδιαίτερα κατά μήκος της όχθης του ποταμού Χαν, προς τη διεύθυνση της Ιντσόν της φυσικής διεξόδου της στη θάλασσα. Από το 1945 έως το 1948 υπήρξε έδρα της συμμαχικής κυβέρνησης στα Ν του 38ου παράλληλου και ύστερα πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Κορέας. Κατά τον Κορεατικό πόλεμο η πόλη έπαθε σοβαρότατες ζημιές. Καταλήφθηκε από τους αντίπαλους προς το καθεστώς της Ν. Κορέας για τρεις μήνες το 1950 και για άλλους δύο μήνες τον επόμενο χρόνο. Μετά τις περιπέτειες αυτές γνώρισε ομαλό σχετικά βίο. Η Σ. αναπτύχθηκε ως πόλη ταχύτατα, κυρίως στην περιοχή γύρω απ’ το νέο σιδηροδρομικό σταθμό, ο οποίος και αποτέλεσε τον πυρήνα της ιαπωνικής παροικίας. Η καινούργια συνοικία ήταν χτισμένη στα νότια της παλιάς πόλης, ανάμεσα στη νότια πύλη και στη Χαν. Στις παλιές συνοικίες τα νέα σπίτια, οι φαρδιοί δρόμοι, τα μεγάλα δημόσια κτίρια και ο καθολικός καθεδρικός ναός που είχε χτιστεί απ’ τους Γάλλους, μεταβάλλουν πολύ τη μορφή της πόλης, η οποία και έγινε ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα της Κορέας. Η βιομηχανική δραστηριότητα αυξήθηκε σημαντικά (ελαφρά βιομηχανία) και η πόλη απόχτησε νέους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς. Σε βιομηχανικές περιοχές εξελίχτηκαν τα περίχωρα (βασικά οι νότιες συνοικίες κατά μήκος του ποταμού μέχρι την Ιντσόν). Οι συγκοινωνιακές ευκολίες και η μεγάλη προσφορά εργατικών χεριών ισοφάρισαν την έλλειψη πρώτων υλών και την ανεπάρκεια της ηλεκτρικής ενέργειας. Φυσικά η αύξηση του πληθυσμού ήταν σημαντική: το 1925 υπήρχαν 342.500 κάτοικοι, που το 1940 έφτασαν τις 935.000 και η πληθυσμιακή άνοδος συνεχίστηκε ακόμα και μετά την ήττα της Ιαπωνίας. Αρκετά μνημεία της εποχής Γι, αναστηλωμένα στην πλειονότητά τους, μουσεία, το ανάκτορο Κιονγκμπόκ και πολυάριθμες επαύλεις του 17ου και 18ου αι., που περιβάλλονται από ωραία πάρκα, αποτελούν τους πιο σημαντικούς πόλους έλξης της Σ. Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις που είχαν καταστραφεί ολοκληρωτικά κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πόλεμου, ξαναφτιάχτηκαν και επεκτάθηκαν σε νέους τομείς, όπως ο μηχανουργικός, ο χημικός και ο υφαντουργικός. Η Σ. είναι κόμβος οδικών και σιδηροδρομικών συγκοινωνιών, που τη συνδέουν με τη Μογκπό και την Μπουσάν, και είναι επίσης έδρα ενός πολυσύχναστου διεθνούς αεροδρομίου. Άποψη της πόλης της Σεούλ. Τα σύγχρονα κτίρια υψώνονται δίπλα στις παλιές συνοικίες της κορεατικής πρωτεύουσας (φωτ. ΑΠΕ). Το στάδιο της Σεούλ, όπου τελέστηκε η έναρξη των αγώνων του Μοντιάλ, το 2002 (φωτ. ΑΠΕ). Το Πολεμικό Μουσείο της Σεούλ (φωτ. ΑΠΕ).